Dinsdagmorgen. Na een paar
dagen mooi weer is het opeens weer een druilerige dag. Ik kan slecht op gang
komen en moet toch een beetje opschieten anders mis ik mijn trein. Even een
sprintje naar het station, want ik hoor de trein al aankomen. Gauw nog het
blaadje Metro meepakken. Alleen de display is leeg, dat valt tegen. Dan maar
even snel herkaderen en bedenk dat ik het ook heerlijk vind om naar muziek te
luisteren. Ik ga zitten, doe mijn oordopjes in en zet mijn iPod op
shuffle-stand. Ik vind het altijd leuk om me te laten verrassen. Na een nummer
van Annie Lennox, hoor ik een gong-geluid. Oja, dat is waar ook, ik heb laatst
een paar meditaties gedownload. Grappig. Ik besluit om mee te doen en sluit mijn ogen. Wat
een heerlijk momentje voor mezelf.
Ik stap in Utrecht uit de
trein en dompel me onder in de mensenmassa’s. Verstand even op nul en
meebewegen, want veel andere keuze heb je niet. Alhoewel….. op het moment dat
ik met de roltrap naar beneden ga, hoor ik voor het eerst het nummer van het
Wiegenliedje van de 3 J’s. Wauw, wat is dat een vrolijke melodie, ik hou het
niet meer, ik kan niet meer blijven wandelen met de massa, ik moet gaan
huppelen! Ik straal van oor tot oor en ga zo over het busstation met veel
wachtende mensen en in mijn ooghoeken zie ik mensen lachen. Heerlijk, ik voel
me blij en wat fijn dat ik ook een glimlach bij een ander te weeg kan brengen
met een huppel…
De huppel kan ik niet met jullie delen, wel de songtekst:
Spreek een goed woord en raak je aan
Engelenkoren zingen straks je naam
Nu ben je nog zo'n kleine vent
En zolang jij de mijne bent
Ben ik voor jou, en pas mijn leven aan
Maak ik je blij
Wanneer je huilt
Voel ik me rijk
Wanneer je lacht naar mij
Breek ik het ijzer met mijn hand
Voel ik me wijzer dan de krant
van morgen..
Zal voor je zorgen, kleine man
Lag het aan mij dan zou jij eeuwig leven
Sandra
www.sansitive.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten